Dünya nüfusunun hızla artmasıyla birlikte toplam tarım üretimi ihtiyacı da artmaktadır. Üretim artışı ancak üretim faktörlerinin artışıyla mümkün olacağı için tarımsal üretim faktörlerinin yani işgücü, sermaye, teknoloji ve mevcut tarım alanlarının artırılmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Ancak bu faktörlerin artışı sorunsuz değildir. Tarım verimli topraklar için bir yandan şehirleşme öbür yandan çölleşme ile rekabet halindedir. Toplam işgücü artmasına rağmen kente göç gibi sosyal hareketler sebebiyle tarımsal işgücünün azaldığını gözlemliyoruz. Tarımsal üretimin sermayesini oluşturan tarım makinaları ise maliyetlerin yüksek olmasından dolayı pek çok küçük çiftçinin alım gücünü aşmaktadır. Teknolojik ilerleme her alanda olduğu gibi tarımda da etkili olmakla beraber bunun yaygın olarak kullanılması için yine alım gücüne ve bundan daha önemlisi bu teknolojileri kullanacak eğitimli elemanlara ihtiyaç duyulmaktadır.

Günümüz nüfusunun gıda ihtiyacının karşılanması kadar gelecek nesillere verimli topraklar bırakılması insan neslinin devamı açısından önemli olması yanında ayrıca ahlaki bir yükümlülüktür. Dolayısıyla toprakların bu bakış açısıyla yönetilmesi ancak sürdürülebilir tarım farkındalığı olan uzman, çiftçi ve yöneticilerle mümkün olacaktır.

Tarımsal işletme ve kooperatiflerin, küresel şartlara uygun yönetilmesi gereği, tarım endüstrisinin kendine özgü koşullarını bilen uzman kadrolarla mümkün olabilmektedir. Gerek tarım işletmeciliği gerekse tarımsal kooperatifçilik konularında uzman kişilerin ülkemize, sanayimize, tarımsal üretimimize ve doğaya katkı sağlayacak şekilde eğitim almaları gerekmektedir.

Ortaya çıkan eğitimli yönetici ihtiyacını karşılamak amacıyla tarım, gıda, ekonomi veya işletmecilik gibi farklı alanlarda lisans eğitimi almış mezunların gıda ve tarım sektörüne bütüncül yaklaşmaları ve nihayetinde tarımsal işletmecilik ve kooperatifçilik alanında interdisipliner (disiplinler arası) ihtisaslaşmaları hedeflenmektedir.